तिमी , म र हाम्राे प्रणाली

तिमी , म र हाम्राे प्रणाली

प्रकृतिले निम्त्याएकाे अवराेधसँग जुध्दै ,

तिम्रा हैकमी प्रवृत्तिलाई अङ्गाल्दै

म निरन्तर कार्य क्षेत्रमा छु

निरन्तर जुँधिरहेकाे छु ।

तर तिमी सुतेकाछन् भन्छाैं ।

आज एउटा हुकुम भयाे ,

भुत्तिएकाे मस्तिष्कमा हामीले निरन्तर पाइन लगायाैं

गाँस काटेर प्रबिधिकाे जाेहाे गर्न लाग्याैं ,

केही भए नि भरथेग गर्न लाग्याैं

तिमी हामीसँग सहकार्य गर्दैनाैं

उल्टै हामीप्रति बदनियत राख्छाैं ,

हामी निरन्तर जुधिरहन्छाै

विपत्तिसँग , शाेकसँग अनि भाेकसँग

तर पनि तिमी सुतेकाछन् भन्छाैं ।

हामी हाेइन तिमी सुतेकाछाै

त्याे पनि चिर निन्द्रामा

कहिलेकाहीँ बर्बराउँछाै

त्याे पनि निन्द्रामा,

ब्युउँझदा तिम्रा सपना छेऊ न टुप्पाका हुन पुग्छन् ,

अनि त्यही तन्द्रामा तिमीले ल्याएका नीतिले तिमीलाई नै गिज्याउँदैछ ।

तिमी नीति ल्याउँदैनाै , ल्याएकाे नीतिका कु काे आभाष हुन्छ ,

अनि तिमी नै भन्छाै

हेर! तिनीहरु सुतेकाछन् ।

तिमीले हाम्रा छटपटि बुझेनाै

घाउमा मलमकाे आश थिएन

तर अरुले औलाे ठड्याउन लाग्दा

तिमी कवज बन्छाै भन्ने ,

हामी सबले बुझेकाे साझा लबज बन्छाै भन्ने ।

यी र यस्ता मर्म तिमीले कहिल्यै बुझेनाै ।

यसलाई नै जीवनकाे कर्म मानेर

समर्पित बनेका हामीहरुलाई केबल

पलायनकाे बाटाे राेज्न बाध्य बनायाै ।

किनकी मैले महशुस गरे

तिम्रा शहरका कुनै गल्लीमा म गुमनाम भएकाेछु ।